نباشد غیر داغ تو، به دل شایسته ماتم را            به شادی دو عالم‌ هم نباید داد این غم را

تویی آن اسم اعظم که حوائج مستجاب از اوست            خدا از برکت نام تو بخـشیده‌ست آدم را

تمام اغنیا هم ریزه‌خوار سفره‌ات هستند            که دیدم در صف نذری‌بگیران تو، حاتم را

به زیر سایۀ نام تو روشن شد مسـیر ما            خدا هرگز‌ نگیرد از سر ما، لطف پرچم را

بخار رحمت از چایی بزمت جلوه‌گر باشد            به رشک آورده چایِ روضۀ تو، چاهِ زمزم را

"حسین و یا حسین و یاحسین و یاحسین" آری            برای عاشقان عشق است از عالم همین دم را

چنان که باید و شاید نکردم گریه بر داغت            به غفلت دادم از کف دامن ماه محرم را
میان روضۀ گودال از چه جان ندادم من؟!            به سر باید کنم از این مصیبت خاک عالم را

به تیر و نیزه و شمشیر و سنگ آن قوم شیطانی            چرا کـشتند اینگونه ولی الله اعـظم را؟!

تداعی شد تمام روضه‌ها در پیش چشمانش            به دست دشمنان تا دختر تو دید خاتم را